Zespół walcowni i pudlingarni w Michałowie był niegdyś drugim punktem „ciągu fabryk żelaza nad rzeką Kamienną”. Koncepcja realizowana przez Stanisława Staszica opierała się na wykorzystaniu rzeki Kamiennej jako źródła energii.
Obiekt powstał w 1836 roku dzięki przekształceniu istniejących wówczas fryszerek i szlifierni na pudlingarnię i walcownię, w których obrabiano głównie „gąski” żelaza przywiezione z Zakładu Wielkopiecowego w Starachowicach. Zakłady Michałowskie w najlepszym okresie zatrudniały 150 pracowników i wyrabiały 6 milionów półproduktu żelaznego rocznie.
W 1903 roku dolinę rzeki Kamiennej nawiedziła katastrofalna powódź, która przerwała Michałowską tamę i zniszczyła zabudowania fabryczne. Ze względu na ogrom zniszczeń oraz zmianę technologii wytwarzania i obróbki żelaza odbudowę uznano za nieopłacalną.